پیغام ورود و خروج

ذلت و خواری مومنان
رسول خدا(ص) در توصیف اوضاع مومنان و خواری آنان در روزهای آخرالزمان می فرمایند:

«و زمانی خواهد آمد، که مومن در آن زمان از گوسفند زبون تر خواهد بود.»(۱)

و امام علی(ع) فرمودند: امر خدا واقع نمی شود، مگر بعد از آنکه شما مومنان در میان مردان از مردار هم خوارتر و زبون تر باشید … و آن هنگامی است که یک ضربت با شمشیر برای مومن از به دست آوردن یک درهم از طریق حلال آسانتر باشد و … .(۲)

و هم چنین ایشان فرمودند:

«… در چنین روزگاری چیزی از شما باقی نمی ماند مگر ته مانده ای همانند ته مانده ی دیگ غذایی که خورده اند و یا باقیمانده ای که در ساک دستی باقی می ماند.»(۳)
«اینان همانند پوستی که دباغی می شود شما را مالش و همانند گندمی که در خرمن کوبیده می شود شما را فشار می دهند.»(۴)

«اینان مومن را از میان شما برای زجر دادن همانند پرنده ای که دانه ی چاق تر را انتخاب می کنند، بیرون می کشند…» (۵)

و امام باقر(ع) می فرمایند: «آن فرجی که شما انتظار می کشید، واقع نمی شود مگر بعد از آنکه شما چون بز ذبح شده باشید که دیگر قصاب اعتنا نمی کند که دست به کدام عضو آن بزند! آری ستمگران شما را ارجی نمی نهند و شما  پناهگاهی پیدا نمی کنید که امر خود را به او مستند سازید.»(۶)
و هم چنین امام صادق(ع) در این باره تصریح دارند که: «در آن زمان می بینی که پیروان همه ادیان تحقیر می شوند و حتی هر کس که یک فرد دیندار را دوست داشته باشد. مردم ارتباط با او را تحریم می کنند و از خود می رانند.»(۷)

عدم امکان امر به معروف و نهی از منکر

مومنان در روزهای قبل از ظهور حضرت مهدی(ع) حتی نمی توانند به واجباتی مانند امر به معروف و نهی از منکر عمل کنند.

رسول خدا(ص) فرمودند: «… در آن وقت قلب مومن درونش آب می شود، مثل آب شدن نمک در آب. زیرا منکرات را می بیند و قدرت جلوگیری و تغییر آن را ندارد. مومن در میان آنها با ترس و لرز راه می رود، که اگر حرف بزند، او را می خورند و اگر ساکت شود، دق مرگ می شود.(۸)

و هم چنین امام صادق(ع) فرمودند: «مومن در آن زمان محزون و مورد تحقیر قرار می گیرد. او نمی تواند که منکرات را جز در دلش انکار کند و در معرض هر نوع تحقیری قرار می گیرد.»(۹)

سختی حفظ دین برای مومنان
رسول خدا(ص) درباره سخت و دشوار بودن حفظ دین در روزهای آخرالزمان فرمودند: «واى بر عرب از شرّى که به آنان نزدیک شده است. فتنه‏ هایى چون پاره‏ هاى شب تاریک و ظلمانى. صبح‏گاهان مرد مؤمن است و به هنگام غروب کافر. گروهى دین خود را به بهاى ناچیز و متاع اندک مى‏ فروشند. کسى که در آن روز به دین خود چنگ زده و پاى بند است، همانند کسى است که گلوله‏ اى از آتش را در دست گرفته یا بوته‏ اى از خار را در دست مى ‏فشرد.(۱۰)

راه نجات از سختی ها
رسول خدا(ص) این سختی در زندگی مومنان را پیش بینی کرده  و فرموده اند: «برای مردم زمانی پیش می آید که برای هیچ دین داری دینش سالم نمی ماند جز اینکه از کوهی به کوهی فرار کند و همچون روباه بچه هایش را برداشته از لانه ای به لانه ای بگریزد… .»(۱۱)

امام صادق(ع) نیز فرمودند: «هنگامی که چنین زمانی فرا رسد، گلیم خانه خود باشید تا خداوند امام غائب، غریب و فراری را که پاکیزه و پسر پاکیزه است، ظاهر سازد. هر کس فتنه ای به پا کند، خود گرفتار همان فتنه گردد. هر وقت برای هدفی شما را مورد هجوم قرار دهند خداوند برای آنها حادثه ای پدید آورد که سرشان آنجا گرم شود و از شما بازمانند.»(۱۲)

و هم چنین ایشان می فرمایند: «برای شما زمانی پیش می آید که از افراد متدین کسی نجات نمی یابد، به جز افرادی که مردم آنها را ابله تصور کنند و آنها صبر و شکیبایی داشته باشند بر آنان که آنها را ابله و بی خرد بخوانند.»(۱۳)
امام صادق (ع) خطاب به افراد با ایمان در آخرالزمان فرمودند: «آیا می دانید آنان که با ایمان راسخ در انتظار حضرت مهدی (عج) هستند و در بدترین شرایط صبر می کنند از آزار ها و سختی ها و ترس و ناملایمات بسیاری می بینند ، آنها روز قیامت از پیروان راستین ما هستند و به ما نزدیکترند.»(۱۴)

آنچه باید باشد
احادیثی که در بالا آورده شد برای زمانه ای است که زمین پر از ظلم و جور شده و دیگر هیچ چیز بر سر جایش نیست.

در بیان مقام مومن همین بس که پیامبر خدا(ص) نگاهی به کعبه کردند و فرمودند: «آفرین بر تو ای خانه [خدا] چقدر نزد خداوند بزرگی و حرمت داری! اما به خدا سوگند که مؤمن (نزد خداوند) محترم تر از توست، زیرا خداوند تو را تنها از یک جهت محترم قرار داده است، ولی مؤمن را از سه جهت : مالش، جانش و اینکه به او گمان بد برده شود.»(۱۵)؛ و هم چنین در روایات مومن را از فرشته مقرب هم گرامی تر دانسته اند.(۱۶)

بر اساس روایات ظلم به برادران دینی(مومنان)  و از بین بردن حقوق آنان گناهی است که بخشوده نمی شود(۱۷) و درست آخرالزمان دوره ای است پر از این گناه نابخشودنی.

پی نوشت:
۱٫       نهج الفصاحه،ج۲،ص۶۴۵؛ روزگار رهایی، ص۳۵۴
۲٫       منتخب الاثر، ص۳۱۴ ؛به نقل از روزگار رهایی، ص۳۶۴
۳٫       نهج البلاغه، خطبه ی ۱۰۷ ، صفحه ی ۲۳۹
۴٫       همان
۵٫       همان
۶٫       بحار الانوار، ج۵۲، ص۱۱۰ و ۲۶۴؛ روزگار رهایی، ص۳۷۴
۷٫       بشارة الاسلام، ص ۱۳۲
۸٫       الزام الناصب، ص۱۸۲؛ روزگار رهایی، ص ۳۵۵
۹٫       الزام الناصب ص۱۸۳؛ به نقل از روزگار رهایی۳۸۲
۱۰٫   احمد، مسند، ج‏۲، ص‏۳۹۰
۱۱٫   منتخب الاثر، ص ۴۳۷؛ کشکول شیخ بهایی، ص۵۸۰؛ به نقل از روزگار رهایی،ص۷۹۴
۱۲٫   غیبت شیخ طوسی ص۲۰۶
۱۳٫   اصول کافی، ج۲، ص۱۱۷؛ به نقل از روزگار رهایی، ص۳۸۲
۱۴٫   احمد، مسند، ج‏۲، ص‏۳۹۰
۱۵٫   بحارالانوار، ج۶۷، ص۷۱، ح۳۹
۱۶٫   همان، ج۶۸،صص۱۸و۱۹، ح۲۶
۱۷٫   وسائل الشیعه، العاملی، ج۱۱،ص۴۷۴،ح۶

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: